بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیش رونده است که بر نحوه حرکت، صحبت و نوشتن فرد تاثیر می گذارد.

علائم پارکینسون به تدریج ظاهر می شوند و ممکن است بیماری با لرزش خفیف دست شروع شود. افراد مبتلا به پارکینسون اغلب دچار خشکی شه و نمی توانند مثل قبل به سرعت حرکت کنند. چنین حالتی را کند جنبی یا برادی کینزی می نامند. عضلات فرد مبتلا به پارکینسون ضعیف شده و حالت وضعی فرد غیر طبیعی می گردد.

بیماری پارکینسون در اثر از دست دادن سلول های عصبی در قسمتی از مغز که جسم سیاه نامیده می شود، ایجاد می گردد. سلول های دوپامینرژیک مسئول تولید دوپامین هستند. دو پامین یک انتقال دهنده عصبی است که به انتقال پیام های کنترل کننده و هماهنگ کننده حرکات بدن از مغز کمک می کند. دوپامین به جسم سیاه و دیگر قسمت های مغز، جسم مخطط، اجازه برقراری ارتباط می دهد که این ارتباط باعث حرکت هماهنگ عضلات می شود.

پارکینسون بیماری است که اغلب در سنین بالا به وجود می آید و به دلیل ایجاد لرزش در بدن به خصوص در دست ها و چانه، انجام کارهای عادی و روزمره را برای بیماران دشوار می سازد. گرچه تاکنون درمان قطعی و کاملی برای پارکینسون کشف نشده اما امروزه متخصصین مغز و اعصاب با تجویز دارو و تغییر رژیم غذایی و یا حتی جراحی در موارد حاد می توانند علائم این بیماری را تا حد زیادی کاهش داده و ادامه ی زندگی را برای بیماران مبتلا به پارکینسون راحت تر نمایند.

سن، ژنتیک، جنسیت، قرار گیری در معرض مواد سمی، برخی از دارو ها از عوامل ایجاد پارکینسون هستند.

علائم:

علائم حرکتی ثانویه، خمیدگی به جلو، گرفتگی عضلات، آبریزش از دهان، خستگی، دست خط بسیار ریز و میکروگرافیک، مشکل در حرکات ظریف دست، مشکل در هماهنگی حرکتی، حرکات غیرارادی و انقباض عضلانی طولانی، از دست دادن حالت چهره، اختلال جنسی، مشکل گفتاری، مشکل بلع، عدم حرکت دست ها هنگام راه رفتن

سالمند مبتلا به پارکینسون را تشویق کنید که فعال باشد و تا جایی که ممکن است زندگی نرمال خود را داشته باشد.

اجازه دهید تا حد امکان کارهایش را خودش انجام دهند، حتی اگر طول می کشد.

آماده باشید، نه فقط هر روز بلکه هر ساعت! سالمند ممکن است در لحظه ای قادر به انجام همه چیز باشد و در لحظه ای دیگر نیاز به کمک بسیار داشته باشد.